Św. Antoni z Padwy, Kapłan i Doktor Kościoła.

Ferdynand Bullone urodził się w 1195 r. w Lizbonie. Nazywany jest św. Antonim Padewskim, gdyż długo przebywał  w tym mieście. Nauki pobierał u kanoników regularnych św. Augustyna  i sam wstąpił do tegoż zakonu. 

Został wysłany co klasztoru w Coimbrze gdzie podjął studia. W tym czasie na teren Portugali przywieziono relikwie pięciu męczenników franciszkańskich, którzy oddali życie za Jezusa w Afryce. Zafascynowany ich postawą postanowił, za zgodą przełożonych, wstąpić do franciszkanów.
Uzyskał pozwolenie na wyjazd do Afryki, by głosić Ewangelię.  Z powodu choroby musiał jednak powrócić do Hiszpanii. W drodze powrotnej udał się do Asyżu. Tam dostrzeżono jego walory i został powołany na profesora teologii w Bolonii, Tuluzie, Padwie. Porzucił jednak posadę profesorską i poświęcił się kaznodziejstwu. Okazał się doskonałym mówcą i duszpasterzem.
Św. Antoni zmarł 13 czerwca 1231 r. Nie doznał łaski męczeństwa, jednak można go nazwać męczennikiem Słowa Bożego.
Jego pogrzeb był wielką manifestacją. Pochowano go w Padwie w kościółku Matki Bożej. W niecały rok później, 30 maja 1232 roku, papież Grzegorz IX zaliczył go w poczet świętych. O tak rychłej kanonizacji zadecydowały rozliczne cuda i łaski, jakich wierni doznawali na grobie św. Antoniego. Komisja papieska stwierdziła w tak krótkim czasie 5 uzdrowień z paraliżu, 7 wypadków przywrócenia niewidomym wzroku, 3 głuchym słuchu, 2 niemym mowy, uzdrowienie 2 epileptyków i 2 wypadki wskrzeszenia umarłych. Kult św. Antoniego rozszedł się po całym świecie bardzo szybko. Grzegorz IX bullą Cum iudicat w 1233 roku wyznaczył dzień jego dorocznej pamiątki na 13 czerwca. Sykstus V w 1586 r. włączył jego święto do kalendarza powszechnego Kościoła. Na życzenie króla Hiszpanii Filipa V Innocenty XIII w roku 1722 ustanowił świętem 13 czerwca dla całej Hiszpanii i podległej jej wówczas Ameryki Południowej. W Padwie zainicjowano praktykę czczenia w każdy piątek śmierci św. Antoniego i we wtorek jego pogrzebu. W 1946 r. Pius XII ogłosił go doktorem Kościoła.
Św. Antoni Padewski jest patronem zakonów: franciszkanów, Antoninek oraz wielu bractw; Padwy, Lizbony, Padeborn, Splitu; dzieci, górników, małżeństw, narzeczonych, położnic, ubogich, podróżnych, ludzi i rzeczy zaginionych. Na miejscu grobu św. Antoniego - Il Sancto - wznosi się potężna bazylika, jedno z najbardziej popularnych sanktuariów w Europie. Przeprowadzone w 1981 r. badania szczątków Świętego ustaliły, że miał 190 cm wzrostu, pociągłą twarz i ciemnobrązowe włosy. Na kolanach wykryto cienkie pęknięcia, spowodowane zapewne długim klęczeniem.

W ikonografii św. Antoni przedstawiany jest w habicie franciszkańskim; nieraz głosi kazanie, czasami trzyma Dziecię Jezus, które mu się wg legendy ukazało (podobnie jedynie legendą jest jego kazanie do ryb czy zniewolenie muła, żeby oddał cześć Najświętszemu Sakramentowi, by w ten sposób zawstydzić heretyka). Jego atrybutami są: księga, lilia, serce, ogień - symbol gorliwości, bochen chleba, osioł, ryba.