Wnioski do pobrania:

  Wniosek o zgodę na budowę grobu murowanego w nowej części cmentarza (PDF)

Wniosek o zgodę na budowę grobu murowanego pod urnę w nowej części cmentarza (PDF)

Wniosek o zgodę na budowę nowego grobowca na starym cmentarzu (PDF)

Wniosek o zgodę na postawienie/wymianę/remont* pomnika (PDF)

 

Regulamin Cmentarza Katolickiego Parafii Rzymskokatolickiej pw. św. Antoniego z Padwy w Żurominie

1. Cmentarz jest świętym miejscem grzebania i spoczynku osób zmarłych oraz modlitwy; jest też miejscem zadumy nad życiem i wiecznością, dlatego Kościół otacza go szczególną troską. Miejscu temu należy się cześć religijna i poszanowanie.
2. Celem zapewnienia należnej czci zmarłym i zachowania powagi miejsca oraz dla zapewnienia porządku i utrzymania właściwego stanu estetycznego powierza się ten Cmentarz wraz z jego urządzeniami szczególnej trosce przebywających na jego terenie, zgodnie z postanowieniami niniejszego regulaminu.
3. Na podstawie Kodeksu Prawa Kanonicznego oraz art. 2 i art. 45 ust. l Ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 29, poz. 1542 z późn. zm.) w związku z art. 8 ust. 3, art. 23 i art. 24 Konkordatu miedzy Stolicą Apostolską i Rzeczypospolitą Polską z 28 lipca 1993 r. (Dz.U. Nr 51, poz. 318) stanowi się, co następuje.
§ 1
Katolicki Cmentarz Grzebalny, zwany dalej Cmentarzem, jest własnością Rzymskokatolickiej Parafii pw. św. Antoniego z Padwy w Żurominie, ul. Kościuszki 4, zwanej dalej Parafią.
§ 2
1. Zarząd nad Cmentarzem sprawuje Proboszcz Parafii.
2. Z upoważnienia Proboszcza bezpośredni nadzór nad Cmentarzem sprawuje Kościelny Parafii - telefon kontaktowy: 500 735 034.
3. Dokumentację Cmentarza i sprawy związane z pochówkiem prowadzone są w Kancelarii Parafialnej.
4. Wszelkie sprawy związane z Cmentarzem załatwiane są w Kancelarii Parafialnej. Kancelaria czynna jest od wtorku do piątku w godzinach od 8.00 - 9.00 i 16.00 - 17.30 oraz w sobotę w godzinach 10.00 - 12.00; telefon kontaktowy: 511 346 569. W wakacje i  ferie zimowe godziny urzędowania mogą ulec zmianie.
§ 3
Cmentarz jest otwarty codziennie. 
§ 4
1. Podczas liturgii pogrzebowej obowiązuje zakaz otwierania trumny.
2. Zarząd Cmentarza troszczy się o utrzymanie czystości i porządku na terenie cmentarza.
3. Obowiązek utrzymania grobu i jego otoczenia w czystości i porządku spoczywa na osobie dysponującej grobem. 
4. Śmieci i odpady cmentarne składane są do odpowiednich pojemników.
5. Zarząd Cmentarza nie ubezpiecza grobów i pomników od jakichkolwiek zniszczeń. 
6. Obowiązek indywidualnego ubezpieczenia grobu i pomnika spoczywa na dysponencie grobu.
7. Zarząd Cmentarza nie odpowiada za uszkodzenia grobów i pomników, powstałe wskutek klęsk żywiołowych, czynników atmosferycznych, kradzieży i  aktów wandalizmu oraz za rzeczy pozostawione bez nadzoru, a także za szkody niewynikające z zaniedbania lub zaniechania Parafii.
8. Przebywanie na cmentarzu w czasie występowania niekorzystnych zjawisk atmosferycznych, jak: wichura, burza, gołoledź, śnieżyca itp. wymaga zachowania szczególnej ostrożności. 
9. Cmentarz wyposażony jest w punkty czerpania wody. Woda z ujęć na terenie Cmentarza nie nadaje się do  spożycia i  może być używana jedynie do podlewania roślin oraz do innych celów gospodarczych. 
§ 5
Każdy grób powinien być czytelnie oznakowany, posiadać umieszczoną w widocznym miejscu informację z imieniem i nazwiskiem osoby zmarłej i datą jej zgonu.
§ 6
1. Na terenie Cmentarza zakazuje się, bez uprzedniego uzyskania zgody Zarządu Cmentarza, dokonywania jakichkolwiek prac kamieniarskich i budowlanych.
2. Należy uzyskać pisemną zgodę Zarządu Cmentarza na następujące czynności na cmentarzu:
a. pogrzeb;
b. ekshumacja bądź przeniesienie zwłok do innego grobu;
c. budowa nowego grobu murowanego;
d. budowa nowego pomnika;
e. wymiana starego pomnika na nowy;
f. remont grobowca i pomnika dotyczący w szczególności wymiany płyty, tablicy lub wykonywania innych tym podobnych prac;
g. kładzenie chodnika, stawianie ławek i kwietników oraz innych elementów zdobniczych przy grobie;
h. sadzenie drzew i krzewów.
3. Prace budowlane i remontowe na cmentarzu należy wykonywać zgodnie z zezwoleniem, które określa ich zakres. 
4. Zezwolenie na prace budowlane traci swoją moc po upływie sześciu miesięcy od daty jego wydania. 
5. W czasie wykonywanych prac na cmentarzu wykonawca powinien mieć ze sobą zezwolenie, do wglądu dla kompetentnej sprawdzającej osoby.
§ 7
1. Rozpoczęcie prac remontowych i budowlanych można podjąć dopiero po uzgodnieniu ich zakresu i dokładnego terminu z Zarządem Cmentarza.
2. Wykonanie prac remontowych i budowlanych nie może zakłócać spokoju i powagi miejsca oraz kolidować z trwającymi ceremoniami pogrzebowymi. 
3. Prace budowlane i remontowe mogą odbywać się wyłącznie w dni powszednie.
4. Prace prowadzone w czasie sprzecznym z punktem 3 lub bez zezwolenia Zarządcy uważane są za nielegalne.
5. Wykonawca prac zobowiązany jest uzgodnić przynajmniej jeden dzień wcześniej z Kościelnym Parafii wjazd na cmentarz.
6. Prace budowlane i remontowe mogą być wykonywane wyłącznie przez dysponenta grobu albo upoważnione przez niego podmioty gospodarcze na podstawie udzielonego pełnomocnictwa lub umowy.
7. Na grobach można ustawiać pomniki o wymiarach nieprzekraczających granic powierzchni grobu.
8. Wykonawca prac jest zobowiązany do naprawienia wszelkich szkód, powstałych w wyniku wykonywania prac.
9. Zabrania się przygotowywania, mieszania i składowania zaprawy betonowej bezpośrednio na alejkach cmentarnych, bez zabezpieczeń. Materiały sypkie wolno składować wyłącznie na wyłożonych foliach budowlanych (plandekach). Przygotowywanie zapraw murarskich może odbywać się tylko w specjalnych pojemnikach.
10. Nadmiar ziemi, gruzu, pochodzący z prac kamieniarsko-budowlanych musi być wywieziony poza teren Cmentarza przez firmę wykonującą roboty.
11. Osoba, która uzyskała zgodę na remont lub rozbiórkę pomnika, zobowiązana jest wywieźć z Cmentarza pozostały gruz. Należy także uporządkować po remoncie teren wokół grobu.
12. Zabrania się wrzucania gruzu i odpadów po  robotach kamieniarsko-budowlanych do pojemników ustawionych na cmentarzu lub w bezpośrednim jego sąsiedztwie.
13. Zarząd Cmentarza ma prawo kontroli osób, pojazdów, sprzętu oraz przewożonych i przenoszonych materiałów.
§ 8
1. Na terenie Cmentarza zakazuje się:
a. zakłócania ciszy, porządku i powagi miejsca;
b. zaśmiecania terenu, w tym wysypywania odpadów poza pojemniki do tego przeznaczone;
c. niszczenia zieleni, pomników, nagrobków i urządzeń cmentarnych;
d. ustawiania ławek, płotów itp. utrudniających komunikację i ruch pieszy;
e. sporządzania zabudowy grobu, wykraczającej poza powierzchnię miejsca grobu;
f. przemieszczania nagrobków;
g. przenoszenia, niszczenia lub zabierania z cmentarza wszelkich elementów jego wystroju;
h. przebywania na cmentarzu w godzinach nocnych; 
i. przebywania dzieci w wieku do 12 lat bez opieki rodziców;
j. prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej, zarobkowej i handlowej oraz wszelkich innych czynności naruszających powagę tego miejsca; 
k. umieszczania reklam, prowadzenia akwizycji i rozkładania wizytówek;
l. sadzenia i usuwania drzew i krzewów, zbierania roślin, kwiatów, nasion;
m. wypalania śmieci;
n. wjazdu pojazdami mechanicznymi na cmentarz bez zezwolenia Zarządu Cmentarza;
o. jazdy rowerami i innymi pojazdami jednośladowymi;
p. wprowadzania zwierząt;
r. palenia tytoniu, picia alkoholu i spożywania środków odurzających;
s. przebywania w stanie nietrzeźwym lub budzącym zgorszenie;
t. uprawiania żebractwa.
2. Każda osoba, która naruszając zakaz określony w ust. 1 spowoduje szkody materialne na terenie Cmentarza obowiązana jest do ich pokrycia w pełnej wysokości.
§ 9
1. Zarząd Cmentarza pobiera ofiary za:
a. dzierżawę miejsca w grobie, tzw. pokładne na okres 20 lat (opłata wnoszona przy pogrzebie) oraz dochowanie do grobu kolejnego zmarłego na okres 20 lat (opłata wnoszona przy pogrzebie);
b. odnowienie prawa do grobu; 
c. zezwolenie na postawienie nowego pomnika;
d. zezwolenie na budowę nowego grobu murowanego;
e. zezwolenie na wymianę starego pomnika na nowy;
f. zezwolenie na wykonywanie wszelkich prac budowlanych, remontowych i kamieniarskich;
g. korzystanie z terenu i urządzeń Cmentarza przez osoby fizyczne i podmioty gospodarcze wykonujące usługi pogrzebowe i cmentarne;
h. zezwolenie na ekshumację zwłok;
i. dokonanie wpisu o zmianie dysponenta grobu.
2. Wysokość ofiar, o których mowa w ust. 1 ustala Zarząd Cmentarza w zależności od zakresu zgłaszanych prac i na podstawie kosztów związanych z utrzymaniem Cmentarza.
3. Ofiary, o których mowa w ust. 2 powinny być uiszczone wraz ze zgłoszeniem wniosku w sprawach, o których mowa w ust. 1.
§ 10
1. Przez wniesienie ofiary za pokładne nie nabywa się praw własności opłaconych miejsc, lecz staje się jedynie ich dysponentem na okres 20 lat.
2. Ofiary za  pokładne wnosi się na  okres 20 lat (w roku kalendarzowym, w którym wygasa ważność poprzedniej ofiary). 
3. Po tym czasie, bez wezwania, dysponent grobu powinien wnieść ponownie stosowne ofiary. Zarząd Cmentarza nie ma obowiązku powiadamiania dysponenta grobu o upływie tego okresu.
4. Ofiary za pokładne nie podlegają zwrotowi. 
5. Osoba podejmująca czynności w zakresie dysponowania grobem winna udokumentować swoje prawo do  tego poprzez złożenie stosownych oświadczeń.
6. Wszelkie konsekwencje prawne, związane ze złożeniem przez dysponenta nieprawdziwych oświadczeń oraz decyzjami dysponenta naruszającymi dobra osobiste innych osób, ponosi dysponent.
7. W przypadku braku dysponenta decyzje dotyczące grobu podejmuje Zarząd Cmentarza.
8. Osobie, która mimo upływu terminu  20 lat nie wniosła ofiar pokładnego, nie przysługuje roszczenie o przywrócenie posiadania miejsca, oddanego przez Zarząd Cmentarza na grób kogoś innego, pomimo, że grób utrzymywany był w należytym porządku.
9. Po wygaśnięciu wszystkich ofiar pokładnego za 20 lat, miejsce grzebalne przechodzi do dyspozycji Zarządu Cmentarza. Zarząd Cmentarza nie ma obowiązku szukania i powiadamiania dysponenta grobu o terminie wygaśnięcia ofiary 20-letniej.
10. Po wygaśnięciu wszystkich ofiar pokładnego za 20 lat dysponent grobu zobowiązany jest do usunięcia wszelkich elementów budowlanych pomnika lub grobowca. Jeżeli nie zostaną one usunięte w ciągu 24 miesięcy od dnia wygaśnięcia ofiar, przechodzą do dyspozycji Zarządu Cmentarza bez prawa żądania ich zwrotu lub odszkodowania.
11. Jeżeli grób murowany jest opuszczonym zawaliskiem i  Zarząd nie ma żadnego kontaktu z rodziną, można go użyć do ponownych pochówków. Szczątki osób zmarłych z takiego grobu są składane do nowo wybudowanego grobowca.
12. Zarząd sporządza protokół z czynności związanych z likwidacją grobu.
13. Szczątki zwłok wydobyte przy kopaniu grobu należy chować w tym samym miejscu, w którym zostały znalezione.

§ 11
1. Prawo do grobu mają uprawnieni członkowie rodziny zmarłego spoczywającego w tym grobie według podanej kolejności:
a. pozostały(a) małżonek(ka);
b. krewni zstępni (dzieci, wnuki itd.);
c. krewni wstępni (rodzice, dziadkowie itd.);
d. krewni boczni do 4 stopnia pokrewieństwa;
e. powinowaci w linii prostej do 1 stopnia.
2. Z wyżej wymienionych osób według podanej kolejności ustala się tylko jedną osobę, która będzie dysponować prawem do grobu.
3. Prawo do grobu obejmuje decydowanie o tym, kto może być dochowany do grobu.
4. Dochowanie do grobu wiąże się z koniecznością wniesienia opłaty zgodnie z regulaminem cmentarza. W takiej sytuacji prawo do grobu ulega przedłużeniu o 20 lat od dnia dokonania dochowania.
5. Prawo do grobu wygasa po 20 latach od dnia pochowania ostatnich zwłok, szczątków ludzkich lub popiołów ludzkich w danym grobie.
6. Prawo do grobu może być  odnawiane przez wniesienie opłaty określonej w regulaminie cmentarza.
7. Dysponentem nowo wybudowanego grobu jest osoba, która złożyła ofiarę za pokładne na okres 20 lat.
§ 12
1. W sprawie dochowania do istniejącego grobu, decyzję podejmuje Zarząd Cmentarza lub upoważniona przez niego osoba.
2. Wniesienie ofiary 20-letniej za pokładne przez osobę niewymienioną w § 11 ust. 1 nie uprawnia do pochowania w nim zwłok tej osoby lub innej, przez tę osobę wskazaną.
§ 13
1. Groby oraz place pod groby nie mogą być przedmiotem obrotu prywatnego.
2. W przypadku zrzeczenia się praw do grobu lub placu Zarząd Cmentarza podejmuje decyzję o dalszym przeznaczeniu grobu lub placu.

§ 14
1. Ekshumacja zwłok i szczątków może być dokonana:
a. na umotywowaną prośbę osób uprawnionych do pochowania zwłok – za zezwoleniem inspektora sanitarnego zgodnie z obowiązującymi zasadami; 
b. na zarządzenie prokuratora lub sądu;
c. na podstawie decyzji właściwego inspektora sanitarnego w razie zajęcia terenu Cmentarza na inny cel.
2. Miejsce po ekshumacji pozostaje do dyspozycji Zarządu Cmentarza bez zwrotu ofiary 20-letniej.
§ 15
Grobowce na wolnym placu w starej części Cmentarza winny być wybudowane w ciągu  12 miesięcy od przydzielenia miejsca. W przypadku przekroczenia tego terminu miejsce przechodzi do ponownej dyspozycji Zarządu Cmentarza, a dysponent grobu nie ma prawa do żądania zwrotu ofiary 20-letniej.
§ 16
1. Przyjęcie zwłok do pochowania na Cmentarzu następuje po przedstawieniu wymaganych dokumentów, w tym odpisu karty zgonu.
2. W wypadku przyjęcia do pochowania zwłok osoby zmarłej poza granicami kraju, wszelkie dokumenty niezbędne do pochowania, a wystawione w języku innego państwa, winny być przedłożone z wierzytelnym tłumaczeniem na język polski.
§ 17
Ewentualne skargi i wnioski można kierować do Zarządu Cmentarza, którym jest Proboszcz Parafii pw. św. Antoniego z Padwy w Żurominie.
§ 18
W sprawach nieuregulowanych niniejszym regulaminem mają zastosowanie powszechnie obowiązujące przepisy, a w szczególności Ustawa o cmentarzach i chowaniu zmarłych.
§ 19
Regulamin publikuje się na stronie internetowej parafii i jest do wglądu dla osób zainteresowanych w Kancelarii parafialnej.
§ 20
Regulamin niniejszy wchodzi w życie z dniem podpisania i tym samym tracą moc wszelkie inne uregulowania wewnętrzne dotyczące Cmentarza.

ks. kan. dr Tomasz Kadziński
Proboszcz Parafii św. Antoniego w Żurominie

 
Żuromin, 01 stycznia 2023 r.

 
Załącznik do Regulaminu cmentarza

Wykaz ofiar pobieranych w roku 2023 z tytułu:

1) dzierżawy miejsca w grobie dla każdego zmarłego, tzw. pokładne na okres 20 lat: 300,00 zł

2) dochowania do grobu kolejnego zmarłego na okres 20 lat: 300,00 zł

3) odnowienia prawa do grobu na okres kolejnych 20 lat: 300,00 zł

4) zezwolenia na postawienia nowego pomnika lub wymianę starego pomnika na nowy: 550,00 zł

5) zezwolenia na grób murowany:
a. w przypadku pojedynczego grobu (jedno miejsce): 350,00 zł
b. w przypadku pojedynczego grobu (dwa miejsca): 450,00 zł
b. w przypadku podwójnego grobu (rodzinnego): 750,00 zł

6) zezwolenia na grób murowany pod jedną urnę według kolejności w nowej części cmentarza: 200,00 zł

7) zezwolenia na grób murowany pod urny w nowej części cmentarza: do uzgodnienia według ilości miejsc

8) zezwolenia na grób murowany pod urny w starej części cmentarza: do uzgodnienia w zależności od ilości miejsc

9) zezwolenia na prace remontowe pomnika: do uzgodnienia w zależności od zakresu prac

10) zezwolenia na ekshumację: 100,00 zł

11) dokonania zmiany dysponenta grobu: 50,00 zł

12) korzystania przez uprawnioną firmę lub osoby fizyczne z terenu cmentarza: 100,00 zł

Ks. Tomasz Kadziński - proboszcz

Żuromin, 01 stycznia 2024 r.

Jest to bezpośrednie przygotowanie do sakramentu małżeństwa. 

Tematyka spotkań porusza ważne zagadnienia dotyczące życia małżeńskiego, rodziny, budowania relacji małżeńskiej, naturalnych metod planowania rodziny, małżeństwa jako sakramentu,  miejsca małżonków we wspólnocie parafialnej itp.

Spotkania dają szanse na zbudowanie silnego związku odpornego na zagrożenia jakie niesie świat współczesny.

Spotkania dla narzeczonych odbywają się w Żurominie w ustalonych wcześniej terminach. Składają się nań cztery spotkania grupowe (dwa z kapłanem, jedno z doradcą życia rodzinnego i jedno z psychologiem) oraz dwa spotkania indywidualne z doradcą życia rodzinnego. Spotkania te nie zastępują  kursu przedmałżeńskiego odbywanego w ramach katechizacji szkolnej.

Każdorazowa tura spotkań dla narzeczonych rozpoczyna się w I SOBOTĘ MIESIĄCA o godz. 19:00 w SALI KLASZTORNEJ NA I PIĘTRZE w ŻUROMINIE. Aby wziąć udział należy przyjść na pierwsze spotkanie. Nie ma wcześniejszych zapisów. 

W roku 2025 spotkania odbywają się w miesiącach:

marzec: 01, 08, 15, 22

maj: 03, 10, 17, 24

czerwiec: 07, 14, 21, 28

wrzesień: 06, 13, 20, 27. 

DROGA TAJEMNIC RÓŻAŃCOWYCH W ŻUROMIŃSKIM SANKTUARIUM

W czasie II wojny światowej Niemcy sprofanowali figurę Matki Bożej Niepokalanej stojącą przed kościołem. Odrąbano głowę figury Matki Bożej. Odciętą głowę wyrzucono do śmietnika. W roku 1979 postanowiono, jako wynagrodzenie Najświętszej Maryi Pannie za sprofanowanie Jej figury, ufundować figury Drogi Tajemnic Różańcowych. Czternaście nowych figur zostało umieszczonych przy kościele. Piętnastą figurą, kończącą drogę różańcową, stała się właśnie figura Matki Bożej stojąca na kamiennym cokole przed kościołem.

Drogę różańcową zaprojektował pan mgr Ryszard Kaczor, artysta plastyk z Grudziądza. Uroczystej inauguracji i poświęcenia Drogi Tajemnic Różańcowych dokonał ks. infułat Władysław Lis, podczas dorocznych uroczystości odpustowych w dniu 14 września 1980 r. Tego dnia poświęcono także pięć figur na specjalnie usypanym wzgórzu, tzw. „Ogrodzie Getsemani”.

Kalendarium ważniejszych wydarzeń Sanktuarium Matki Bożej Żuromińskiej

Lipiec 1704 - gospodarz Bloch przyjmuje pod swój dach żołnierza. W zamian za gościnę otrzymuje obraz Matki Bożej.
8-9 września 1706 - Obraz jaśnieje niezwykłym blaskiem w domu Blocha.
1708 - Biskup Płocki Ludwik Bartłomiej Załuski wydaje dekret o cudowności Obrazu Matki Bożej. Wizerunek zostaje przeniesiony do nowo wybudowanej drewnianej kaplicy.
1714 - z fundacji Zamoyskich zostaje wybudowana drewniany kościół, który konsekruje bp Ludwik Załuski.
1718 – bp Ludwik Załuski powierza opiekę nad kościołem i szerzeniem kultu Matki Bożej Ojcom Jezuitom.
1718 - pierwsze votum za doznane cuda od Jana Lichtensteina.
1752 - opracowanie wybranych cudów (84), jakie wydarzyły się od 13 sierpnia 1721 r. do 21 czerwca 1752 r. dzięki wstawiennictwu Matki Bożej Żuromińskiej. Ciekawostką jest zawarty tam opis cudownego uleczenia z choroby proboszcza Poniatowa ks. Macieja Jędrzyckiego, mający miejsce w 1740 r. W darze wdzięczności proboszcz ten złożył przed cudownym obrazem Matki Bożej Żuromińskiej wota. Wcześniej natomiast miał on stosunek sceptyczny co do nadprzyrodzonego zjawiska dziejącego się w Żurominie. Opracowanie to nosi tytuł „Wybór cudów przy obrazie Najśw. Maryi Panny Matki Bożej oraz Antoniego Padewskiego doznanych w Żuromińskim Kościele Wielebnych XX Soc. Jesu dla wiadomości tych, którzy w tym pragną wiedzieć na chwałę większą Wszechmocności Boskiej, na wysławienie Matki Jezusowey”, Warszawa 1752.
1760 - rozpoczęcie budowy murowanego kościoła, którą przerwała kasata Zakonu Jezuitów w 1773 roku.
1778 - staraniem Andrzeja Zamoyskiego, Kanclerza Wielkiego Koronnego, zostają sprowadzeni do Żuromina Ojcowie Franciszkanie Reformaci, którzy kończą budowę kościoła w 1784 r.
2 lipca 1786 - Biskup Wojciech Józef Gadomski, sufragan płocki, konsekruje murowaną świątynię, do której zostaje uroczyście przeniesiony cudowny Obraz Matki Bożej.
1797 - Ojcowie Reformaci od strony wschodniej kościoła budują klasztor i szkołę.
1817 - ukończenie głównego ołtarza kościoła, sześciu ołtarzy bocznych, ambony, tabernakulum, ławek i konfesjonałów.
1864 - Ojcowie Reformaci kończą posługę kustoszy kościoła w Żurominie. Od tego czasu przy kościele w Żurominie rezyduje wikariusz parafii Lubowidz. Tym samym kościół żuromiński staje się filią kościoła parafialnego w Lubowidzu.
1883 - namalowanie przez malarza Augusta Strungego obrazu przedstawiającego Chrystusa Ukrzyżowanego z klęczącą Marią Magdaleną. Obraz znajduje się na zasuwie cudownego obrazu Matki Bożej Żuromińskiej.
10 kwietnia 1886 - w Żurominie na świat przychodzi Leon Wetmański, późniejszy biskup pomocniczy diecezji płockiej (1928-1941), zamordowany przez Niemców w obozie w Działdowie 10 października 1941 roku, beatyfikowany wraz z Arcybiskupem Antonim Julianem Nowowiejskim w gronie 108 męczenników II wojny światowej przez św. Jana Pawła II dnia 13 czerwca 1999 roku w Warszawie.
1889 - pierwsza od konsekracji kościoła wizytacja biskupa płockiego Henryka Dołęgi Kossowskiego.
1908 - Biskup Płocki Apolinary Wnukowski eryguje w Żurominie parafię pod wezwaniem św. Antoniego z Padwy. Pierwszym proboszczem zostaje ks. kanonik Ignacy Staniaszko. Urząd proboszcza pełnił do 1958 r.
1911 - na tle fasady kościoła ułożono wielki cokół z kamieni, na którym postawiono figurę Matki Bożej. Ogrodzenie wokół figury zrobili żuromińscy kowale. Miejsce to nazwano „ogródkiem Matki Bożej”.
1911 - odrestaurowano wnętrze świątyni żuromińskiej. Filary i prezbiterium przyozdobiono symbolami religijnymi. Wzorem stała się malatura poreformackiego kościoła św. Jana Chrzciciela w Płocku.
23 czerwca 1912 - święcenia kapłańskie przyjął żuromiński parafianin Leon Wetmański - dzisiaj Błogosławiony.
Lata dwudzieste XX wieku - odnowienie obrazów w ołtarzach bocznych oraz ambony
1935-1940 - funkcję wikariusza w żuromińskiej parafii pełni ks. Stanisław Malinowski. W czasie wojny zostaje zamordowany przez Niemców w obozie w Działdowie.
1944 - zniszczenie przez Niemców figury Matki Bożej stojącej przed kościołem, poprzez odcięcie głowy.
2 sierpnia 1949 - zauważono, że z oczu odnowionej po wojnie figury Matki Bożej stojącej przed kościołem zaczęły płyną
łzy. To stało się powodem licznych pielgrzymek i bardzo wielu nawróceń.
1958 - drugim proboszczem w Żurominie zostaje ks. kanonik Kazimierz Żbikowski. Urząd proboszcza pełnił w latach 1958-1983.
1959 - konsekracja nowych dzwonów: Antoniego, Stanisława i Maryi.
12 września 1961 - Biskup Płocki Bogdan Sikorski zezwala na publiczne odmawianie Nowenny do Matki Bożej Żuromińskiej.
1962 - 1969 - restauracja wnętrza świątyni.
8 października 1966 - uroczystości milenijne z udziałem biskupa Piotra Dudźca, 56 kapłanów i około 14 tysięcy wiernych.
1969 - Biskup Płocki Bogdan Sikorski dokonał uroczystego poświecenia odnowionej świątyni. Kościół zostaje gruntownie odrestaurowany i ozdobiony polichromią wykonaną przez E. Przeorską w latach 1962-1969.
21 - 22 sierpnia 1976 - pierwsze nawiedzenie parafii przez kopię Cudownego Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej.
11 czerwca 1978 - poświecenie nowej dzwonnicy.
1979 - przy kościele powstaje Droga Tajemnic Różańcowych (14 figur różańcowych nowych i 15. figura Matki Bożej stojącej przed kościołem na kamiennym cokole) oraz symboliczne wzgórze „Getsemani”.
1982 - powstanie kaplicy Miłosierdzia Bożego w żuromińskim szpitalu
12 października 1982 - rozpoczęcie budowy nowej plebanii.
1983 - trzecim proboszczem Żuromina zostaje ks. kanonik Henryk Czepczyński. Urząd proboszcza pełnił w latach 1983-1996.
Lata osiemdziesiąte - odrestaurowanie ołtarzy i zabezpieczenie kościoła systemem alarmowym.
1994 - peregrynacja Obrazu Jezusa Miłosiernego.
3 lipca 1996 - peregrynacja figury Matki Bożej Fatimskiej.
1996 - czwartym proboszczem Żuromina zostaje ks. prałat Piotr Joniak. Urząd proboszcza pełnił w latach 1996-2009.
1996 - otworzono stację Caritas
1996/1997 - przygotowano plac pod celebry odpustowe
21 września 1997 - peregrynacja kopii Cudownego Obrazu Matki Bożej z Guadalupe.
1997-1998 - odrestaurowanie elewacji kościoła.
1998 - ułożenie na frontonie kościoła mozaiki z wizerunkiem Matki Bożej Żuromińskiej.
1997 - 2000 - prace restauracyjne w kościele i przylegającym do niego budynku klasztornym
2 grudnia 1999 - Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów podpisuje dekret zezwalający na koronację Obrazu Matki Bożej Żuromińskiej.
10 września 2000 - Prymas Polski Józef Kard. Glemp koronuje Obraz Pani Żuromińskiej koronami papieskimi. Biskup Płocki Stanisław Wielgus wydaje dekret ustanawiający kościół w Żurominie Sanktuarium Diecezjalnym. Pierwszym kustoszem Sanktuarium zostaje ks. Piotr Joniak.
2008 - wyrusza Pierwsza Piesza Pielgrzymka z Sanktuarium w Żurominie do miejsca męczeństwa Błogosławionych Biskupów Antoniego Juliana Nowowiejskiego i Leona Wetmańskiego oraz śmierci ks. Stanisława Malinowskiego - wikariusza w Żurominie
24 marca 2002 - poświęcenie nowej kaplicy na cmentarzu parafialnym w Żurominie.
2009 - piątym proboszczem w Żurominie i drugim kustoszem Sanktuarium zostaje ks. prałat Kazimierz Kowalski. Urząd proboszcza pełnił w latach 2009-2020.
2015 - drugie nawiedzenie parafii przez kopię Cudownego Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej. 
2017 - przebudowa kaplicy szpitalnej pw. Miłosierdzia Bożego.
2020 - szóstym proboszczem i trzecim kustoszem Sanktuarium zostaje ks. kanonik dr Tomasz Kadziński.

Początki kultu Matki Bożej Żuromińskiej sięgają lipca 1704 r. To wtedy pewien tutejszy rolnik o nazwisku Bloch udzielił gościny nieznanemu bliżej żołnierzowi, uczestnikowi Wojny Północnej (1700-1721), a w zamian otrzymał wizerunek Matki Bożej.

Obraz przedstawia Matkę Bożą w koronie w promieniach, jakby klęczącą, schylająca się w prawo, która lewą ręką podtrzymuje osłonę, a prawą wyciąga do stojącego św. Antoniego. Twarz Matki Bożej jest radosna. Promieniuje dobrem, czułością i zatroskaniem. Oczy otwarte i uśmiechnięte. Taka prawdziwie Matka Boża Uśmiechnięta. Choć widać w oczach małe łzy. Jest wiec uśmiech radości i łzy zatroskania. Św. Antoni jest także w koronie i trzyma na lewym ręku Dzieciątko Jezus, a prawą podtrzymuje Je przy kolanach, mając w tejże ręce białą lilię. Dzieciątko Jezus w koronie lewą rączką obejmuje św. Antoniego za szyję i swą główkę przytula do jego głowy. W górze widać postać gołębicy Ducha Świętego, z której promienie padają na św. Antoniego.  Pod postacią Maryi widoczne są trzy gwiazdy. Tło obrazu stanowi krajobraz. Tematyka obrazu nawiązuje do sceny z życia św. Antoniego, kiedy to podczas modlitwy otrzymał z rąk Najświętszej Panny Dziecię Jezus. Obraz namalowany jest na płótnie o wymiarach 70x60 cm przez bliżej nieznanego artystę pod koniec XVII wieku.

Pobożny Bloch schował obraz w obawie przed szalejącymi Szwedami, którzy pustoszyli kraj.  Każdego wieczoru rodzina rolnika gromadziła się wokół Obrazu Matki Bożej na modlitwie. Jak mówią źródła po każdej modlitwie „zawsze wstawał pocieszony i doznawał ulgi w cierpieniach i trudnościach życia”. Po pewnym czasie ze skrzyni, gdzie znajdował się wizerunek, zaczęła wydobywać się jasność.  Owa jasność spotęgowała dom Blocha, obraz zaczął się pocić i krople rosy spadały na ziemie. W nocy z 8 na 9 września 1706 r. cudowna jasność spotęgowała się do tego stopnia, że w niej stanęła cała chata Blocha. Zdjęty bojaźnią, Bloch wraz z rodziną, opuścił swój dom przenosząc się do sąsiada. Wieść o cudownym Wizerunku Maryi szybko rozeszła się po całym kraju  i poza jego granice. A dom rolnika stał się pierwszą kaplicą, którą nawiedzali wierni, trwając na modlitwie i śpiewając pobożne pieśni.

Wieść o Cudownym obrazie dotarła do biskupa płockiego Ludwika Bartłomieja Załuskiego, który powołał specjalną komisję mającą zbadać to niezwykłe zjawisko. Komisja po przesłuchaniu świadków i zbadaniu cudów uzdrowień przekazała swoją opinię biskupowi, który wkrótce ogłosił obraz cudownym i sam przybył do Żuromina, aby oddać cześć Matce Bożej. Polecił on również wybudować dla obrazu drewnianą kaplicę, którą ukończono w 1708 r.

Kult Matki Bożej Żuromińskiej zaczął się intensywnie rozwijać. Kaplica stała się za mała, aby pomieścić wiernych. Biskup Załuski widząc rozwój kult polecił wybudować kościół. Dzięki pomocy finansowej ówczesnego właściciela Żuromina Michała Zdzisława Zamoyskiego, zbudowano w 1714 r. drewniany kościół. O tym wszystkim świadczy zachowany do dzisiaj kamień węgielny z wyrytą na nim datą. Kościół ten konsekrował i podarował mu wyposażenie liturgiczne biskup Ludwik Załuski. On też w roku 1718 sprowadził do Żuromina jezuitów, aby sprawowali opiekę nad tym cudownym miejscem.

Drewniany kościół z powodu napływu coraz to większej liczby pielgrzymów, stawał się zbyt mały. Dlatego jezuici około roku 1760 rozpoczęli starania o wybudowanie świątyni murowanej. Budowę murowanego kościoła przerwała jednak kasata jezuitów w roku 1773. Zdołano jedynie ukończyć prezbiterium i część murów. Na ich miejsce sprowadzono franciszkanów reformatów, którzy dokończyli budowę murowanego kościoła. Konsekracja odbyła się 2 lipca 1786 r. i dokonał jej biskup Wojciech Józef Gadomski. Do nowo wybudowanej świątyni przeniesiono cudowny Obraz, który znajduje się w niej do chwili obecnej. Ojcowie reformaci opiekowali się cudownym Obrazem Matki Bożej Żuromińskiej do roku 1865 r. Od tego czasu opiekę nad cudownym Wizerunkiem Matki Bożej oraz nad kościołem objęli księża z parafii Lubowidz. Żuromińska świątynia stała się wiec kościołem filialnym parafii w Lubowidzu. Lubowidzcy wikariusze byli rektorami kościoła i rezydowali w Żurominie. Tak było do roku 1908, kiedy to biskup płocki Apolinary Wnukowski erygował w Żurominie parafię pod wezwaniem św. Antoniego z Padwy.

Kult Matki Bożej Żuromińskiej od samego początku nacechowany był sporą intensywnością. Przybywali tutaj wierni z różnych zakątków Mazowsza, Pomorza, Warmii i Mazur, Kaszub i Lubelszczyzny. Wszyscy podążali przed cudowny Obraz Pani Żuromińskiej, aby Jej podziękować za otrzymane łaski i wypraszać nowe. O doznawanych tutaj łaskach i ich rodzaju świadczą wymownie wota umieszczone wokół obrazu. O żywym kulcie Matki Najświętszej w Żurominie świadczą także liczne dary dla żuromińskiego kościoła.

O trwającym do dzisiaj kulcie Matki Bożej Żuromińskiej świadczą doroczne uroczystości odpustowe związane z liturgicznym świętem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, odprawiane w niedzielę po 8 września. Gromadzą one nadal kilkutysięczną, a niejednokrotnie kilkunastotysięczną, rzeszę pielgrzymów.

Pośród wielu cudownych wydarzeń w historii kultu Matki Bożej Żuromińskiej zdarzył się wypadek tak niezwykły, że wciąż nurtuje on serca i umysły czcicieli Matki Bożej. A dotyczy on gipsowej figury Matki Bożej, wielkości człowieka, umieszczonej na postumencie z kamieni. Przed wojną figura była otoczona małymi sztachetkami żeliwnymi. Pod koniec wojny, a dokładnie pod koniec 1944 roku, Niemcy zarekwirowali te sztachetki, a jeden z Niemców odtrącił głowę figurze Matki Bożej. Głowę tę jednak jakaś kobieta przyniosła do kościoła. Ks. Staniaszko, ówczesny proboszcz, schował ową głowę w jednej z zakrystii. Po wojnie ks. Staniaszko odnowił figurę, przykleił utrąconą głowę, a na miejscu spojenia namalowano czerwoną linię przypominającą tamto smutne wydarzenie. Wielu ludzi przychodziło na to miejsce, aby się modlić. 2 sierpnia 1949 roku, w święto Matki Bożej Anielskiej, modlący zauważyli, że z oczu Maryi płyną łzy. Szybko rozniosła się ta wieść i przed figurą zaczęli gromadzić się parafianie żuromińscy oraz ludzie z dalszych okolic. Przybywało tak dużo ludzi, że ówczesna władza państwowa próbowała przeszkodzić tym zgromadzeniom. Zaczęto rozpędzać ludzi, odwoływano autobusy przyjeżdżające do Żuromina, milicja legitymowała wszystkich przybywających i odsyłała ich do domów. Ludzie jednak, omijając kontrole, coraz liczniej przybywali, aby zobaczyć to niecodzienne zjawisko. Władze próbowały nawet żądać od Proboszcza, aby zabronił pielgrzymom gromadzić się przed kościołem. Ten jednak nie zakazywał. Do dzisiejszego dnia wielu ludzi przychodzi codziennie przed tę figurę, aby odmawiać różaniec, czy inne modlitwy, i uzyskiwać wymodlone łaski. Ks. Tadeusz Rutowski, kapłan pochodzący z Żuromina zapytał pewnego razu ks. Ignacego Staniaszko: co o tym wydarzeniu sądzi? Odpowiedział: „Czy głowa figury Matki Bożej poruszała się i czy z oczu płynęły łzy - nie wiem, ale to wydarzenie sprawiło, że bardzo wiele osób po latach przystąpiło do sakramentu pokuty, do spowiedzi, zaczęło chodzić ponownie do kościoła i odnowiło swoje życie duchowe. Był to zatem cud moralny” (T. Rutowski, Pobożność maryjna -realizacja przykazania miłości (mps), Żuromin 2001, s. 1-2).

Ostatecznym potwierdzeniem autentyczności kultu Pani Żuromińskiej była koronacja obrazu koronami papieskimi dokonana w dniu 10 września 2000 r. z woli Ojca Świętego Jana Pawła II. Koronacji przewodniczył kard. Józef Glemp - Prymas Polski otoczony biskupami, kapłanami i czcicielami Pani Żuromińskiej. Od tego też dnia kościół w Żurominie został podniesiony do rangi Sanktuarium Diecezjalnego.

Kościół 2021r

CHRZEST:

Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu (vitae spiritualis ianua) i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania: "Chrzest jest sakramentem odrodzenia przez wodę i w słowie" (Katechizm Kościoła Katolickiego, 1213).

• Sakramentu Chrztu Świętego udzielamy w drugą, trzecią i czwartą niedzielę miesiąca w czasie sumy o godz. 12.00.

• Przy zgłoszeniu chrztu należy przedstawić w Kancelarii Parafialnej Akt urodzenia dziecka z Urzędu Stanu Cywilnego.

• Rodzicami chrzestnymi mogą być wierzący i praktykujący katolicy po ukończeniu 16 roku życia, którzy przyjęli sakrament bierzmowania. Rodzice Chrzestni, którzy mieszkają w innej parafii niż parafia chrztu dziecka winni dostarczyć przed chrztem zaświadczenie ze swojej parafii, że mogą nimi być.

• Przed sprawowaniem sakramentu chrztu św. prowadzona jest w kościele konferencja przedchrzcielna, o której powiadomieni są rodzice przy okazji zgłoszenia chrztu.

BIERZMOWANIE

Sakrament bierzmowania wraz z chrztem i Eucharystią należy do "sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego", którego jedność powinna być zachowywana. (…) "Przez sakrament bierzmowania (ochrzczeni) jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej" (Katechizm Kościoła Katolickiego, 1285).

KOMUNIA ŚWIĘTA

Najświętsza Eucharystia dopełnia wtajemniczenie chrześcijańskie. Ci, którzy przez chrzest zostali wyniesieni do godności królewskiego kapłaństwa, a przez bierzmowanie zostali głębiej upodobnieni do Chrystusa, za pośrednictwem Eucharystii uczestniczą razem z całą wspólnotą w ofierze Pana (Katechizm Kościoła Katolickiego, 1322).

POKUTA

"Ci zaś, którzy przystępują do sakramentu pokuty, otrzymują od miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu, grzesząc, zadali ranę, a który przyczynia się do ich nawrócenia miłością, przykładem i modlitwą" . Nazywa się go sakramentem nawrócenia, ponieważ urzeczywistnia w sposób sakramentalny wezwanie Jezusa do nawrócenia, drogę powrotu do Ojca, od którego człowiek oddalił się przez grzech. Nazywa się go sakramentem pokuty, ponieważ ukazuje osobistą i eklezjalną drogę nawrócenia, skruchy i zadośćuczynienia ze strony grzesznego chrześcijanina. Nazywa się go sakramentem spowiedzi, ponieważ oskarżenie - spowiedź z grzechów przed kapłanem jest istotnym elementem tego sakramentu. Sakrament ten jest również "wyznaniem", uznaniem i uwielbieniem świętości Boga oraz Jego miłosierdzia wobec grzesznego człowieka. Nazywa się go sakramentem przebaczenia, ponieważ przez sakramentalne rozgrzeszenie wypowiedziane słowami kapłana Bóg udziela penitentowi "przebaczenia i pokoju". Nazywa się go sakramentem pojednania, ponieważ udziela grzesznikowi miłości Boga przynoszącej pojednanie… (Katechizm Kościoła Katolickiego, 1422-1423).

• Sakrament pokuty sprawowany jest w naszej parafii przed każdą Mszą świętą, w dni powszednie oraz niedziele i święta.

• Przystępując do sakramentu pokuty należy uczynić:
o Rachunek sumienia
o Żal za grzechy
o Mocne postanowienie poprawy
o Szczerą spowiedź
o Zadośćuczynienie Panu Bogu i ludziom

NAMASZCZENIE CHORYCH

"Przez święte chorych namaszczenie i modlitwę kapłanów cały Kościół poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podźwignął i zbawił; a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra Ludowi Bożemu". Sakramentu namaszczenia chorych udziela się chorym, namaszczając ich na czole i dłoniach olejem z oliwek lub stosownie do okoliczności innym olejem roślinnym, należycie poświęconym, wymawiając tylko jeden raz następujące słowa: "Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie". Namaszczenie chorych "nie jest sakramentem przeznaczonym tylko dla tych, którzy znajdują się w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia. Odpowiednia zatem pora na przyjęcie tego sakramentu jest już wówczas, gdy wiernym zaczyna grozić niebezpieczeństwo śmierci z powodu choroby lub starości". Jeśli chory, który został namaszczony, odzyskał zdrowie, w przypadku nowej ciężkiej choroby może ponownie przyjąć ten sakrament. W ciągu tej samej choroby namaszczenie chorych może być udzielone powtórnie, jeśli choroba się pogłębia. Jest rzeczą stosowną przyjąć sakrament namaszczenia chorych przed trudną operacją. Odnosi się to także do osób starszych, u których pogłębia się słabość (Katechizm Kościoła Katolickiego, 1499, 1513-1515).

• Sakrament namaszczenia chorych jest sprawowany w Szpitalu Powiatowym w Żurominie w czasie obchodów duszpasterskich, a także na każde inne wezwanie do chorego.

ŚLUB

"Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu" (Katechizm Kościoła Katolickiego, 1601).

• Na trzy miesiące przed ślubem narzeczeni proszeni są o zgłaszanie się do kancelarii parafialnej celem ostatecznego ustalenia daty ślubu i spisania protokołu przedślubnego.

• Przynoszą wówczas: o dowody osobiste,
o świadectwa chrztu i bierzmowania (jeśli byli ochrzczeni poza parafią zawierania związku małżeńskiego),
o świadectwa ukończenia szkolnej katechizacji przedmałżeńskiej,
o w przypadku zawierania małżeństwa konkordatowego: zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa,

• W kancelarii parafialnej otrzymają dalsze dyspozycje dotyczące przeprowadzenia tzw. przygotowania bezpośredniego do ślubu.

POGRZEB

Pogrzeb katolicki nie powinien być ceremonią kwiatów i wieńców, ale liturgią modlącego się Kościoła za zmarłego odprowadzanego na miejsce złożenia ciała do grobu i oczekiwania na dzień zmartwychwstania oraz modlitewnym wsparciem rodziny pogrążonej w żałobie. Dobrze, gdy wierzący uczestnicy pogrzebu z czystym sercem, po wcześniejszej Spowiedzi przystąpią na Mszy pogrzebowej do Komunii Świętej.
Katolickiego pogrzebu udziela się każdemu wiernemu, którego wiara i obyczaje - w ocenie duszpasterza i wspólnoty wiernych nie budzą kontrowersji. W sytuacji, gdy osoba zmarła była publicznym odstępcą od Kościoła (apostatą), głosiła naukę niezgodną z nauką Kościoła Katolickiego (heretykiem) lub spowodowała rozłam wspólnoty kościelnej (schizmatykiem), wówczas duszpasterz z mocy prawa kanonicznego ma obowiązek odmówić katolickiego pogrzebu. W innych sytuacjach nastręczających wątpliwości (np. brak praktyk religijnych, czy wątpliwe życie moralne) decyzję w sprawie pogrzebu podejmuje duszpasterz.
W naszej parafii Msza święta pogrzebowa jest sprawowana w kaplicy cmentarnej, znajdującej się przy ul. Lidzbarskiej 2.
By ustalić formalności związane z pogrzebem, należy udać się do kancelarii parafialnej, okazując potrzebne dokumenty, czyli akt zgonu i zaświadczenie dla administracji cmentarza z USC. W kancelarii sporządza się kościelny akt zgonu, a także wspólnie z rodziną i zakładem pogrzebowym ustala termin i godzinę pogrzebu. Gdy pogrzeb ma się odbyć w innej parafii należy udać się do kancelarii miejscowej parafii, gdzie duszpasterz wystawia pozwolenie oraz poświadczenie wiary i praktyk religijnych osoby zmarłej. Następnie z tymi dokumentami, jak również z dokumentami z USC, należy udać się do parafii, gdzie odbędzie się pogrzeb. Tam duszpasterz ustala termin pochówku.