MODLITWA WSTĘPNA

O Żuromińska Matko, z największą ufnością przychodzimy dzisiaj przed Twój święty obraz, aby błagać o pomoc Twoją. Nie liczymy na moje zasługi, ani na nasze dobre uczynki, ale tylko na nieskończone zasługi Pana Jezusa i na Twoją niezrównaną miłość macierzyńską. Tyś patrzyła, o Matko, na rany Odkupiciela i na krew Jego wylaną na krzyżu dla naszego zbawienia. Tenże Syn Twój umierając dał nam Ciebie za Matkę. Czyż więc nie będziesz dla nas, jak głosi Twój słodki tytuł: Nieustającą Wspomożycielką? Ciebie więc o Matko Nieustającej Pomocy, przez bolesną mękę i śmierć Twego Boskiego Syna, przez niewypowiedziane cierpienia Twego Serca o Współodkupicielko błagamy najgoręcej, abyś wyprosiła mi u Syna Twego tą łaskę, której każdy z nas tak bardzo pragnę i tak bardzo potrzebuję...

Chwila na wypowiedzenie próśb w ciszy

Ty wiesz o Matko Przebłogosławiona, jak bardzo Jezus Odkupiciel nasz pragnie udzielać nam wszelkich owoców Odkupienia. Ty wiesz, że skarby te zostały złożone w Twoje ręce, abyś je nam rozdzielała. Wyjednaj nam przeto, o Najłaskawsza Matko, u Serca Jezusowego tą łaskę, o którą w tej nowennie każdy z nas pokornie prosi, a my z radością wychwalać będziemy Twoje miłosierdzie przez całą wieczność. Amen.

WSPÓLNE PROŚBY

O Żuromińska Matko, która z taką czułością z tego cudownego obrazu na nas spoglądasz, z dziecięcą ufnością spieszymy do Twych stóp z naszymi wspólnymi prośbami. Racz spojrzeć na nas łaskawie i wysłuchać naszych błagań. Przyjdź nam z pomocą w wielorakich potrzebach naszych. Błagamy Cię o to najusilniej i najgoręcej: Pomagaj nam nieustannie.

Wielka Matko Boża, - Pomagaj nam nieustannie.
Matko nasza najlepsza,
Pośredniczko nasza u Boga,
Szafarko łask wszelkich,
Matko świętej wytrwałości,
Tronie miłosierdzia Bożego,
Wszechmocy błagająca,
Poręko naszego zbawienia,
Pogromczyni mocy piekielnych,
Kotwico naszej nadziei,
Umocnienie słabych,
Ucieczko uciśnionych,
Żywicielko głodnych,
Opatrzności ubogich,
Cudowna Lekarko w chorobach,
Ratunku ginących grzeszników,
Nadziejo zrozpaczonych,
Patronko Misji świętych,
Wychowawczyni powołań kapłańskich,
Mistrzyni życia duchowego,
Strażniczko czystości,
Opiekunko rodzin,
Czuła Matko sierot,
Zbawienie umierających,
Pani naszych losów,
Przewodniczko pewna do nieba,

P: Tyś naszą ucieczką o Pani.
W: Pomocą w uciskach i smutku.
Módlmy się: Panie Jezu Chryste, Ty dałeś nam Rodzicielkę swoją, Maryję, której przesławny obraz czcią otaczamy, za Matkę pomagać nam gotową, dozwól prosimy, abyśmy ustawicznie Jej macierzyńskiej pomocy wzywając, zasłużyli doznawać owoców Twego odkupienia. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
W: Amen.

PODZIĘKOWANIA

Nasza ukochana Matko! Jesteśmy świadomi, że dzięki Twemu wstawiennictwu tutaj i w innych Twoich sanktuariach tak wiele doznaliśmy pomocy. Wołamy więc do Ciebie: Dziękujemy Ci, Żuromińska Pani!

Za uzdrowionych z choroby, - Dziękujemy Ci, Żuromińska Pani!
Za pocieszonych w strapieniu,
Za ocalonych z rozpaczy,
Za podtrzymanych w zwątpieniu,
Za wyzwolonych z grzechu,
Za wysłuchanych w błaganiu,
Za litość nam okazaną,
Za miłość Twą macierzyńską,
Za dobroć Twą niezrównaną,
Za wszystkie łaski nam i innym wyświadczone,

PROŚBY

O, Żuromińska Matko, jesteśmy słabymi dziećmi i dlatego ośmielamy się stawać przed Twym obrazem z naszymi prośbami wołając: Błagamy Cię, Żuromińska Pani!

Za chorych, abyś ich uzdrowiła, - Błagamy Cię, Żuromińska Pani!
Za strapionych, abyś ich pocieszyła,
Za płaczących, abyś im łzy otarła,
Za sieroty i opuszczonych, abyś im Matką była,
Za biednych i potrzebujących, abyś ich wspomagała,
Za błądzących, abyś ich na drogę prawdy sprowadziła,
Za kuszonych, abyś ich z sideł szatańskich wybawiła,
Za upadających, abyś ich w dobrym podtrzymała,
Za grzeszników, abyś im żal i łaskę spowiedzi wyjednała,
Za alkoholików, abyś im z nałogu pijaństwa wyjść pomogła,
Za młodych, abyś im właściwą drogę życia ukazała,
O wysłuchanie wszystkich próśb naszych,

MODLITWA KOŃCOWA

O, Matko Boża Żuromińska, Najukochańsza w tym cudownym obrazie Matko Boża, jedyna po Bogu pociecho! Przychodzę do Ciebie jak dziecko do najlepszej Matki. Zbliżam się jak żebrak i niegodny grzesznik do Twoich stóp. Racz mnie ratować w mojej potrzebie. Wiem, że nie oddalasz od siebie nikogo, lecz przyjmujesz prośby wszystkich. Błagam Cię więc, w imię Twojego Syna, wysłuchaj mnie łaskawie. Niech Cię, o Maryjo Pełna litości, wzruszy moje wołanie. Wyciągnij swoją prawicę, ulecz moje cierpienia. Wszak wielu ratowałaś na tym miejscu: jednym przywróciłaś życie, innych obdarzyłaś zdrowiem, niejednego ochroniłaś od kalectwa. Więc i ja podnoszę do Ciebie zalane łzami oczy i proszę: wesprzyj mnie! O, Matko pełna miłosierdzia, daj mi przeżyć ten błogosławiony dzień, w którym raczyłaś wysłuchać mnie, niegodnego, abym doznawszy łask w tym życiu, chwalił mojego Stwórcę za Jego dobroć, za to, że dał nam na ziemi możną Wspomożycielkę, która nas broni od wszelkich sił szatana i przychodzi z pomocą w różnych niebezpieczeństwach i trudnościach naszego życia. AMEN.

Niedziele i Święta - Msze św. w kościele:

•  7:00
•  9:00
•  10:30  (Msza Święta z udziałem dzieci)
•  12:00 (Suma)
•  15:00 (Msza Święta z udziałem młodzieży)
•  18:00

W każdą sobotę o godz. 18:00 jest odprawiana Msza święta z niedzieli.

Dni powszednie - Msze św. w kościele:

• 7:00
• 18:00

Sakrament pokuty sprawowany jest w czasie Mszy i nabożeństw

Nabożeństwa dodatkowe:

• W każdą środę: Nowenna do Matki Bożej Żuromińskiej o godz. 18:00

• W każdą pierwszą niedzielę miesiąca: po Mszy świętej o godz. 12:00 adoracja Najświętszego sakramentu z procesją eucharystyczną

• Pierwszy czwartek miesiąca: godz. 18:00 Msza święta w intencji powołań oraz o świętość życia  kapłanów              
• W każdy pierwszy czwartek miesiąca w godz. 17:00 - 18:00 adoracja Najświętszego Sakramentu w intencji kapłanów

• Pierwszy piątek miesiąca: Msze święte o godz. 7:00; 9:00; 16:00 (poza okresem wakacyjnym); 18:00
• Wystawienie Najświętszego Sakramentu w pierwszy piątek miesiąca w godz. 7:30 - 9:00 oraz  17:00 - 18:00
• Pierwsza sobota miesiąca:  Msza święta o Niepokalanym Sercu Najświętszej Maryi Pannie o godz. 7:00
• W czwarty piątek miesiąca: godz. 17:30 - różaniec za Ojczyznę; godz. 18:00 – Msza święta w intencji Ojczyzny
• Nabożeństwa Fatimskie: 13 maja, 13 czerwca, 13 lipca, 13 sierpnia, 13 września i 13 października – po Mszy świętej o godz. 18:00

• Droga Krzyżowa w Wielkim Poście: godz. 17:30

• Gorzkie żale: w każdą niedzielę Wielkiego Postu o godz. 17:30

• Różaniec w miesiącu październiku: godz. 17:00
• Nabożeństwa majowe: po Mszy świętej o godz. 18:00
• Nabożeństwa czerwcowe: po Mszy świętej o godz. 18:00

Posługa duszpasterska w szpitalu:

• Sobota godz. 19:30 - Msza święta niedzielna w kaplicy szpitalnej i obchód po oddziałach szpitalnych
• Odwiedziny duszpasterskie chorych w ZOL - według wcześniejszego umówienia z personelem placówki
• ZOL - Msza święta w soboty o godz. 14:00.

Odwiedziny chorych na każdorazowe wezwanie pod numerem telefonu: 511 346 569

Proboszcz:
Ks. kan. dr Tomasz Kadziński, dziekan dekanatu żuromińskiego

Wikariusze:

 

Ks. mgr Tomasz Baranowski
od 2020 r

 Ks. mgr Sebastian Szymański

od 2024 r.

Ks. mgr Marcin Lewandowski

od 2024 r.

Senior:

Ks. prałat Kazimierz Kowalski
od 2020 r.

 

 

 

Bł. Bp Leon Wetmański urodził się  10 kwietnia 1886 w Żurominie.  Syn Adama i Korduli z Chądzyńskich. W latach 1895–1900 uczęszczał do szkoły gminnej w Żurominie. 

W 1902 rozpoczął studia w Seminarium Nauczycielskim w Wymyślinie (obecnie Skępe). Za potajemną naukę języka polskiego i podpisanie petycji do władz zaborczych o uwzględnienie języka polskiego w szkolnym programie został wydalony z trzeciego, ostatniego roku studiów. Pobyt w Wymyślinie wpłynął decydująco na jego dalsze losy.
W 1906 zdał egzamin gimnazjalny w Płocku i został przyjęty do Wyższego Seminarium Duchownego w Płocku, którego rektorem był ks. Antoni Julian Nowowiejski. W czasie studiowania odznaczał się pracowitością i dużą wrażliwością na wszelkie zobowiązania. Przez rok pełnił obowiązki dziekana kleryckiego.

Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1912 r. w Płocku z rąk bpa Antoniego Juliana Nowowiejskiego. Po wakacjach został skierowany na dalsze studia do Akademii Duchownej w Sankt Petersburgu. Ukończył je w 1916 r. , uzyskując stopień magistra z dziedziny psychologii religii. Będąc w Petersburgu podczas I wojny światowej, niósł pomoc materialną i moralną uchodźcom, zorganizował sierociniec. Ze względu na wojnę nie mógł powrócić do Polski. Miejscowy biskup zatrudnił go jako prefekta w gimnazjum żeńskim w Petersburgu, a w 1917 zlecił mu wykłady z homiletyki oraz funkcję ojca duchownego w miejscowym seminarium.
W 1918 powrócił do Polski. Biskup Antoni Julian Nowowiejski mianował go profesorem ascetyki i mistyki oraz ojcem duchownym płockiego seminarium. Był wykładowcą i spowiednikiem Niższego i Wyższego Seminarium Duchownego w Płocku. Patronował wielu akcjom kleryckim, m.in. z jego inicjatywy powstało koło misyjne i abstynenckie. Był m.in. wicerektorem seminarium duchownego w Płocku, odznaczał się głębokim życiem religijnym, obok pracy duszpasterskiej zajmował się walką z alkoholizmem. W 1921 rozpoczął pracę w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego jako duchowy kierownik Zgromadzenia Sióstr Pasjonistek w Płocku oraz Sióstr Służek NMP w Płocku, gdzie spowiadał i prowadził miesięczne dni skupienia i rekolekcje.
19 grudnia 1927 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji płockiej i biskupem tytularnym Camachus. Sakrę biskupią przyjął 22 kwietnia 1928 w Płocku. W dalszym ciągu oddawał się pracy misyjnej i charytatywnej, a jako biskup pomocniczy także kurialnej i wizytacyjnej. Pasją jego życia była praca charytatywna i rekolekcyjna, której najwięcej poświęcał czasu i uwagi. W 1931 został prezesem Towarzystwa Dobroczynności Caritas w Płocku  oraz założył Stowarzyszenie Pań Miłosierdzia. Był sekretarzem generalnym Związku Misji Duchowych w Polsce i od 1939 dyrektorem Krajowej Unii Apostolskiej Kapłanów w Polsce. Wznowił działalność stołówki i utworzył kuchnię, która dziennie wydawała 500 obiadów bezpłatnie.
Wśród prac zastała go II wojna światowa. Akcja charytatywna trwała jeszcze przez pewien czas, kierowana przez niego do czasu jego pierwszego aresztowania 11 listopada 1939 i osadzenia w miejscowym więzieniu. Zwolniony po kilku dniach nadal pracował. 28 lutego 1940 został przewieziony do Słupna. Tam potajemnie odprawiał mszę świętą i święcił alumnów ostatniego roku Wyższego Seminarium Duchownego w Płocku.
 W nocy 6 z 7 marca 1941 razem z arcybiskupem Nowowiejskim został przewieziony do Płocka, a stamtąd do niemieckiego obozu zagłady Soldau w Działdowie, gdzie został umieszczony w celi z innymi księżmi. Wielokrotnie odprawiał nabożeństwa, starał się, aby siebie i swoich braci kapłanów doprowadzić do pełnej dojrzałości do męczeństwa. 10 października 1941 r. został zamordowany.  
Został beatyfikowany w gronie 108 męczenników II wojny światowej przez Ojca Św. Jana Pawła II  13 czerwca 1999 r. w Warszawie.

Św. Antoni z Padwy, Kapłan i Doktor Kościoła.

Ferdynand Bullone urodził się w 1195 r. w Lizbonie. Nazywany jest św. Antonim Padewskim, gdyż długo przebywał  w tym mieście. Nauki pobierał u kanoników regularnych św. Augustyna  i sam wstąpił do tegoż zakonu. 

Został wysłany co klasztoru w Coimbrze gdzie podjął studia. W tym czasie na teren Portugali przywieziono relikwie pięciu męczenników franciszkańskich, którzy oddali życie za Jezusa w Afryce. Zafascynowany ich postawą postanowił, za zgodą przełożonych, wstąpić do franciszkanów.
Uzyskał pozwolenie na wyjazd do Afryki, by głosić Ewangelię.  Z powodu choroby musiał jednak powrócić do Hiszpanii. W drodze powrotnej udał się do Asyżu. Tam dostrzeżono jego walory i został powołany na profesora teologii w Bolonii, Tuluzie, Padwie. Porzucił jednak posadę profesorską i poświęcił się kaznodziejstwu. Okazał się doskonałym mówcą i duszpasterzem.
Św. Antoni zmarł 13 czerwca 1231 r. Nie doznał łaski męczeństwa, jednak można go nazwać męczennikiem Słowa Bożego.
Jego pogrzeb był wielką manifestacją. Pochowano go w Padwie w kościółku Matki Bożej. W niecały rok później, 30 maja 1232 roku, papież Grzegorz IX zaliczył go w poczet świętych. O tak rychłej kanonizacji zadecydowały rozliczne cuda i łaski, jakich wierni doznawali na grobie św. Antoniego. Komisja papieska stwierdziła w tak krótkim czasie 5 uzdrowień z paraliżu, 7 wypadków przywrócenia niewidomym wzroku, 3 głuchym słuchu, 2 niemym mowy, uzdrowienie 2 epileptyków i 2 wypadki wskrzeszenia umarłych. Kult św. Antoniego rozszedł się po całym świecie bardzo szybko. Grzegorz IX bullą Cum iudicat w 1233 roku wyznaczył dzień jego dorocznej pamiątki na 13 czerwca. Sykstus V w 1586 r. włączył jego święto do kalendarza powszechnego Kościoła. Na życzenie króla Hiszpanii Filipa V Innocenty XIII w roku 1722 ustanowił świętem 13 czerwca dla całej Hiszpanii i podległej jej wówczas Ameryki Południowej. W Padwie zainicjowano praktykę czczenia w każdy piątek śmierci św. Antoniego i we wtorek jego pogrzebu. W 1946 r. Pius XII ogłosił go doktorem Kościoła.
Św. Antoni Padewski jest patronem zakonów: franciszkanów, Antoninek oraz wielu bractw; Padwy, Lizbony, Padeborn, Splitu; dzieci, górników, małżeństw, narzeczonych, położnic, ubogich, podróżnych, ludzi i rzeczy zaginionych. Na miejscu grobu św. Antoniego - Il Sancto - wznosi się potężna bazylika, jedno z najbardziej popularnych sanktuariów w Europie. Przeprowadzone w 1981 r. badania szczątków Świętego ustaliły, że miał 190 cm wzrostu, pociągłą twarz i ciemnobrązowe włosy. Na kolanach wykryto cienkie pęknięcia, spowodowane zapewne długim klęczeniem.

W ikonografii św. Antoni przedstawiany jest w habicie franciszkańskim; nieraz głosi kazanie, czasami trzyma Dziecię Jezus, które mu się wg legendy ukazało (podobnie jedynie legendą jest jego kazanie do ryb czy zniewolenie muła, żeby oddał cześć Najświętszemu Sakramentowi, by w ten sposób zawstydzić heretyka). Jego atrybutami są: księga, lilia, serce, ogień - symbol gorliwości, bochen chleba, osioł, ryba.

Dzieje Żuromina od początku XVIII w. związane są z kultem MB Żuromińskiej. Objawienie miało miejsce w  czasie wojny północnej. W tym czasie żył pobożny rolnik Bloch, który  za udzielenie gościny żołnierzowi otrzymał, jako wyraz wdzięczności  obraz przedstawiający Maryję.

Obraz przedstawia Matkę Bożą w koronie w promieniach, jakby klęczącą, schylająca się w prawo, lewą ręką podtrzymuje osłonę, a prawą wyciąga do stojącego św. Antoniego w koronie i trzymającego na lewym ręku Dzieciątko Jezus, a prawą podtrzymuje Je przy kolanach, mając w tejże ręce białą linię. Dzieciątko Jezus w koronie lewą rączką obejmuje św. Antoniego za szyję i swą główkę przytula do jego głowy. W górze widać postać gołębicy Ducha św. z której promienie padają na św. Antoniego.  Pod postacią Maryi widoczne są trzy gwiazdy. Tło obrazu stanowi krajobraz.  Tematyka obrazu nawiązuje do sceny z życia św. Antoniego, kiedy to podczas modlitwy otrzymał z rąk Najświętszej Panny Dziecię Jezus.

Obraz namalowany jest na płótnie o wymiarach 70x60 cm przez bliżej nieznanego artystę. Pobożny Bloch schował obraz w obawie przed szalejącymi Szwedami, którzy pustoszyli kraj.  Każdego wieczoru rodzina rolnika gromadziła się wokół Obrazu Matki Bożej na modlitwie. Jak mówią źródła po każdej modlitwie „zawsze wstawał pocieszony i doznawał ulgi w cierpieniach i trudnościach życia”. Po pewnym czasie ze skrzyni, gdzie znajdował się wizerunek zaczęła wydobywać się jasność.  Owa jasność spotęgowała dom Blocha, obraz zaczął się pocić i krople rosy spadały na ziemie. Te zjawiska przyciągnęły okoliczną ludność, która dzień i noc trwała na modlitwie. Wieść o cudownym Wizerunku Maryi szybko rozeszła się po całym kraju  i poza jego granice. Dom Blocha stał się kaplicą, a on z rodziną przeniósł się do sąsiadów.  
Wieść o Cudownym obrazie dotarła do Biskupa płockiego Bartłomieja Załuskiego, który powołał specjalną komisję mającą zbadać to niezwykłe zjawisko. Komisja po przesłuchaniu świadków, zbadaniu cudów uzdrowień przekazała swoją opinię biskupowi, który wkrótce ogłosił obraz cudownym i sam przybył do Żuromina, aby oddać cześć Matce Bożej. Biskup zamieszkiwał w domu Blocha, był świadkiem uzdrowień. Polecił wybudować kaplicę, którą ukończono w 1708 r. gdzie uroczyście przeniesiono obraz.  
Z czasem biskup widząc rozwój kult polecił wybudować kościół. Pobudowano drewniany kościół w 1714 r. Do opieki nad tym miejscem sprowadził jezuitów. Budowę murowanego kościoła przerwały rozbiory Polski oraz kasata jezuitów. Na ich miejsce sprowadzono o. Reformatów. Prace przy kościele murowanym ukończono w 1786 r. Konsekracji kościoła oraz uroczystego przeniesienia obrazu dokonał bp Wojciech Gadomski.
Kult Cudownego obrazu rozwijał się i był żywy. Nie przeszkodziły jego rozwojowi wojny, niepokoje. Tak też jest do dziś.
Potwierdzeniem autentyczności kultu była koronacja obrazu koronami papieskimi 11. 09. 2000 r. dokonanej  z woli Ojca św. Jana Pawła II, której  dokonał kard. Józef Glemp – Prymas Polski otoczony biskupami, kapłanami i czcicielami Pani Żuromińskiej. Ówczesny Biskup płocki Stanisław Wielgus podniósł Kościół w Żurominie do rangi Sanktuarium diecezjalnego.

Kościół p.w. Świętej Trójcy w Żurominie zawdzięcza swój początek objawieniom Matki Bożej, jakie miały miejsce na początku XVIII w. W 1714 r. z fundacji Zamoyskich wybudowano drewnianą świątynię, którą konsekrował bp Ludwik Załuski.

Tenże biskup opiekę nad kościołem i szerzeniem kultu Matki Bożej powierzył jezuitom, sprowadzonym z Pułtuska w 1719 r. Dzięki ich staraniom ok. 1760 r. została rozpoczęta budowa murowanego kościoła, którą przerwała kasata zakonu w 1773 r. Na ich miejsce, staraniem Andrzeja Zamoyskiego, kanclerza wielkiego koronnego, sprowadzono w 1778 r. reformatów, którzy w latach 1782-1784 dokończyli dzieła budowy kościoła lipca 1786 r. bp Wojciech Gadomski konsekrował świątynię. Reformaci opiekowali się świątynią do kasaty, która miała miejsce w 1865 r. Od tego czasu przy kościele rezydował stale wikariusz parafii Lubowidz. Parafię w Żurominie erygował dopiero bp Apolinary Wnukowski w 1908 r. W 1969 r. kościół był gruntownie restaurowany i ozdobiony polichromią wykonaną przez E. Przeorską.

Spośród zabytków sztuki sakralnej na uwagę zasługują: stacje drogi krzyżowej, feretrony z obrazami świętych z końca XVIII w., kropielnice barokowe z XVIII w. oraz monstrancja i relikwiarz z XVIII w. W latach 1997-2000 ponownie podjęto prace restauracyjne w kościele i przylegającym do niego budynku klasztornym. Lata te były także czasem przygotowania do koronacji obrazu Matki Bożej, której dokonał Prymas Polski kardynał Józef Glemp wraz z biskupem płockim Stanisławem Wielgusem 10 września 2000 r. Tego dnia Biskup Płocki ustanowił w Żurominie Sanktuarium Matki Bożej.

Z dziejów Sanktuarium Matki Bożej Żuromińskiej i Parafii św. Antoniego z Padwy…

1704 – gospodarz Bloch przyjmuje pod swój dach żołnierza. W zamian za gościnę otrzymuje obraz Matki Bożej.

8-9 września 1708 – Obraz jaśnieje niezwykłym blaskiem w domu Blocha.

1708 – Biskup Płocki Ludwik Bartłomiej Załuski wydaje dekret o cudowności Obrazu Matki Bożej. Wizerunek zostaje przeniesiony do nowo wybudowanej drewnianej kaplicy.

1714 – z fundacji Zamoyskich zostaje wybudowana drewniana świątynia, którą konsekruje Bp Załuski.

1719 – opiekę nad kościołem i szerzeniem kultu Matki Bożej Bp Załuski powierza sprowadzonym z Pułtuska Ojcom Jezuitom.

1760 – rozpoczęcie budowy murowanego kościoła, którą przerwała kasata Zakonu Jezuitów w 1773 roku.

1778 – staraniem Andrzeja Zamoyskiego, Kanclerza Wielkiego Koronnego, zostają do Żuromina sprowadzeni Ojcowie Franciszkanie Reformaci, którzy kończą budowę kościoła w latach 1782-1784.

2 lipca 1786 – Biskup Płocki Wojciech Gadomski konsekruje murowaną świątynię, do której zostaje uroczyście przeniesiony Cudowny Obraz Matki Bożej.

1794 – pożar drewnianego kościoła z 1714 roku.

1797 – Ojcowie Reformaci od strony wschodniej kościoła budują klasztor i szkołę.

1831 – po powstaniu listopadowym władze carskie rozwiązują szkołę przyklasztorną.

1865 – po powstaniu styczniowym władze carskie dokonują kasaty Zakonu Franciszkanów Reformatów. Od tego czasu przy kościele w Żurominie stale rezyduje wikariusz parafii Lubowidz.

10 kwietnia 1886 – w Żurominie na świat przychodzi Leon Wetmański, późniejszy biskup pomocniczy diecezji płockiej (1928-1941), zamordowany przez Niemców w obozie w Działdowie 10 października 1941 roku, beatyfikowany wraz z Arcybiskupem Antonim Julianem Nowowiejskim w gronie 108 męczenników II wojny światowej przez św. Jana Pawła II dnia 13 czerwca 1999 roku w Warszawie.

1889 – Biskup Płocki Henryk Dołęga-Kossowski wizytuje kościół w Żurominie. Jest to pierwsza od 1786 roku wizytacja biskupia.

1905 – ks. Ignacy Staniaszko zostaje mianowany Rektorem kościoła w Żurominie.

1908 – Biskup Płocki Apolinary Wnukowski eryguje w Żurominie parafię pod wezwaniem św. Antoniego z Padwy. Pierwszym proboszczem zostaje ks. Staniaszko. Będzie pełnił tę funkcję do 1958 roku.

1935-1940 – funkcję wikariusza w żuromińskiej parafii pełni ks. Stanisław Malinowski. W czasie wojny zostaje zamordowany przez Niemców w obozie w Działdowie.

1958-1983 – funkcję drugiego proboszcza w Żurominie pełni ks. kan. Kazimierz Żbikowski.

12 września 1961 – Biskup Płocki Bogdan Sikorski zezwala na publiczne odmawianie Nowenny do Matki Bożej Żuromińskiej.

1969 – kościół zostaje gruntownie odrestaurowany i ozdobiony polichromią wykonaną przez E. Przeorską.

1976 – pierwsze nawiedzenie parafii przez kopię Cudownego Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej.

1983-1996 – funkcję trzeciego proboszcza w Żurominie pełni ks. kan. Henryk Czepczyński (zm. 2012r.).

1994 – peregrynacja Obrazu Jezusa Miłosiernego.

1996-2009 – funkcję czwartego proboszcza w Żurominie pełni ks. prał. Piotr Joniak.

1996 – peregrynacja figury Matki Bożej Fatimskiej.

1997 – peregrynacja kopii Cudownego Obrazu Matki Bożej z Guadalupe.

2 grudnia 1999 – Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów podpisuje dekret zezwalający na koronację Obrazu Matki Bożej Żuromińskiej.

10 września 2000 – Prymas Polski Józef Kard. Glemp koronuje Obraz Pani Żuromińskiej koronami papieskimi. Biskup Płocki Stanisław Wielgus wydaje dekret ustanawiający kościół w Żurominie Sanktuarium Diecezjalnym.

2009 – piątym proboszczem w Żurominie zostaje ks. kan. Kazimierz Kowalski.

2015 – drugie nawiedzenie parafii przez kopię Cudownego Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej. 

Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży jest organizacją, zrzeszającą młodych katolików świeckich w wieku od 14 do 30 lat, działającą na terenie całej Polski. Jest to organizacja kościelna, dlatego żyje Kościołem i głosi to, co głosi Kościół. Podstawowym celem Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży jest kształtowanie dojrzałych chrześcijan w oparciu o trzy dobrze znane hasła: BÓG - HONOR - OJCZYZNA. Cel ten jest realizowany m.in. poprzez cotygodniowe spotkania formacyjne, na których pogłębiamy relacje z Jezusem Chrystusem, uczymy się szacunku do Ojczyzny oraz bliźnich. Nie brakuje także wspólnej integracji oraz zdrowego humoru.

W listopadzie 2021 r. w naszej parafii został założony Odział KSM Żuromin.

Kierownictwo oddziału:
Prezes - Zuzanna Chądzyńska
Zastępca Prezesa - Rafał Spychalski
Sekretarz - Zuzanna Stradomska
Zastępca Sekretarza - Michał Gesek
Skarbnik - Natalia Zboińska
Ksiądz Asystent - ks. Tomasz Baranowski

Członkowie oddziału:

1. Amelia Czaplińska

2. Zuzanna Chądzyńska

3. Wiktoria Filipska

4. Michał Gesek

5. Julia Górska

6. Aleksander Grzywiński

7. Zuzanna Kalisz

8. Marcel Klimek

9. Martyna Kłos

10. Eliza Marciniak

11. Alicja Oleksiak

12. Tomasz Pudlak

13. Rafał Spychalski

14. Zuzanna Stradomska

15. Paweł Szafirski

16. Kinga Wojciechowska

17. Daria Wojtkiewicz

18. Szymon Wojtkiewicz

19. Weronika Zawadzka

20. Natalia Zboińska

Każda osoba w ustalonym dniu podejmuje szczególną modlitwę za kapłanów oraz post o chlebie i wodzie. Członkowie grupy odmawiają następujące modlitwy:

• Różaniec
• Koronka do Bożego Miłosierdzia
• Modlitwa św. Faustyny za kapłanów
• Modlitwa św. Jana Pawła II za powołanych do kapłaństwa

Główne intencje dnia modlitwy i postu za kapłanów:

• Podziękowanie Bogu za sakrament kapłaństwa
• Prośba o światło Ducha Świętego i łaskę świętości dla kapłanów
• Prośba o nowe powołania kapłańskie, zakonne i misyjne
• Prośba o opiekę Maryi nad kapłanami i osobami konsekrowanymi
• Prośba o wieczny pokój dla zmarłych kapłanów
• Prośba o potrzebne łaski dla Ojca Świętego

W każdy pierwszy czwartek miesiąca grupa modli się wspólnie podczas adoracji Najświętszego Sakramentu oraz Mszy św. w intencji nowych powołań kapłańskich, zakonnych i misyjnych, a także prosi o Boże błogosławieństwo i opiekę Matki Bożej nad kapłanami.

Zapraszamy wszystkich chętnych do wspólnej modlitwy w każdy pierwszy czwartek miesiąca.

Stowarzyszenie Matki Bożej Patronki Dobrej Śmierci (Apostolstwo Dobrej Śmierci – w skrócie)  jest zrzeszeniem modlitewnym, które przypomina o przygotowaniu się do ostatecznego spotkania z Bogiem. Stowarzyszenie jest uniwersalne, wystarczy wyrazić zgodę na wpisanie do księgi, a tym samym powierzyć się i swoją ostatnią chwilę życia Matce Bożej. Na potwierdzenie otrzymuje się (świadectwo) – książeczkę.  Nie ma żadnych zobowiązań odnośnie ćwiczeń, modlitw czy opłat. Zachęca się do codziennego rachunku sumienia, a także do udziału w modlitwach i dniach skupienia. Należący do stowarzyszenia starają się wystrzegać grzechu, by wzrastać w dobru, aby w ten sposób być gotowym na ostatnią chwilę życia.

W naszej parafii Grupa ta działa od 2000 roku. Spotyka się w pierwszą środę miesiąca na Eucharystii, a następnie na wspólnej modlitwie – Różaniec do Siedmiu Boleści Matki Bożej.

Dzięki tej modlitwie uzyskujemy odpust i łaskę przemiany serca dla nas samych i swoich bliskich. Grupy Apostolstwa mają udział w zasługach płynących z wspólnych modlitw, uczestniczą w łaskach będących owocem odprawianych każdego dnia Mszach Św. w ich intencji.

Osoby pragnące się włączyć by otoczyć  modlitewnym łańcuchem serc swoje życie oraz bliskich zapraszamy na spotkania. Opiekunem Apostolstwa jest  ks. Robert Kępczyński, którego wspierają zelatroki: Bożena Wierzbicka i Maria Dąbrowska. Ściśle współpracujemy ze Stowarzyszeniem Krwi Chrystusa mamy wspólne modlitwy i adoracje.